Pomoc prawna dla „frankowiczów”
Informujemy, iż Kancelaria Adwokacka Adwokat Marzeny Czartoryskiej prowadzi sprawy osób, które zawarły umowę pożyczki lub kredytu indeksowanego do waluty obcej, w tym w szczególności CHF.
W dniu 03 października 2019 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał orzeczenie w sprawie o sygn. akt C-280/18 rozstrzygając zagadnienia związane z umowami kredytowymi waloryzowanymi do waluty obcej. Wyrok ten jest bardzo korzystny dla wszystkich osób, które zawarły umowy kredytowe indeksowane do waluty obcej (tzw. „Frankowiczów”). Trybunał wskazał bowiem, iż to konsument jest podmiotem uprawnionym do wyboru skutków prawnych wyeliminowania abuzywnych zapisów umowy. Tak więc to wola kredytobiorcy determinuje, czy umowa o kredyt ma zostać unieważniona, czy trwać dalej, ale przy wyeliminowaniu całego mechanizmu indeksacji – to jest tak jakby umowa od początku była zawarta w walucie PLN. Trybunał jednoznacznie wskazał również, iż nie jest dopuszczalne modyfikowanie klauzuli abuzywnej poprzez uzupełnianie treści umowy o zasady współżycia społecznego. Powyższe oznacza, iż argumentacja Banków, że kursy walut obcych winny zostać ustalone w oparciu o „rynkowe wartości”, czy kurs średni Narodowego Banku Polskiego jest niezasadna.
Aktualnie osoby, które zawarły umowę kredytową indeksowaną do waluty obcej mogą skorzystać z dwóch alternatywnych roszczeń:
żądać zwrotu środków finansowych przekazanych Bankowi w związku z zawarciem i wykonywaniem umowy kredytowej ze względu na nieważność umowy kredytowej. Zwrotowi podlegają zarówno uiszczone na rzecz Banku raty kredytowe (kapitałowe, odsetkowe, karne), jak również prowizje oraz wszystkie inne opłaty. W takim przypadku ważne jest, iż rozliczeniu podlegają kwoty uiszczone na 10 lat wstecz licząc od dnia zainicjowania postępowania cywilnego. Roszczenia konsumentów przeciwko przedsiębiorcom przedawniają się bowiem co do zasady z upływem lat 10.
żądać zwrotu różnicy między tym co konsument zapłacił na rzecz Banku w związku z zawarciem i wykonywaniem umowy kredytowej z tym co musiałby zapłacić gdyby umowa od początku była zawarta w walucie PLN. W takim przypadku umowa jest ważna i w mocy pozostają wszystkie jej zapisy, w tym oprocentowanie stawką LIBOR, z wyłączeniem samego mechanizmu indeksacji. Również w tym przypadku możliwe jest żądanie rozliczenia umowy za ostatnie 10 lat licząc od dnia skierowania sprawy na drogę sądową.
Podstawą do roszczeń dla osób, które zawarły umowę kredytu lub pożyczki waloryzowanej do waluty obcej jest uznanie, że zapisy zawierające mechanizmy indeksacji są abuzywne. Każda umowa wymaga osobnej analizy i oceny w tym zakresie. Adwokaci w Naszej Kancelarii pomogą Państwu przeanalizować umowę oraz wskazać nieprawidłowości i zapisy, które są dla Państwa niekorzystne i abuzywne.
Abuzywny charakter umowy to taki, który rażąco narusza interesy konsumenta oraz dobre obyczaje. Jeżeli w umowie kredytowej zastrzeżono, że Bank jest uprawniony do samodzielnego ustalania kursu waluty obcej po jakiem ma nastąpić spłata zobowiązania w dacie wymagalności poszczególnych rat, to możemy mówić o abuzywności takich zapisów. W takim przypadku Bank może bowiem wybrać dowolne kryteria ustalania kursów i ma możliwość uzyskania korzyści finansowych stanowiących dla konsumenta dodatkowe koszty kredytu, których oszacowanie nie jest możliwe ze względu na brak oparcia zasad ustalania kursów wymiany o obiektywne i przejrzyste kryteria. Dobre obyczaje nakazują, aby ponoszone przez konsumenta koszty związane z zawarciem umowy, o ile nie wynikają z czynników obiektywnych, były możliwe do przewidzenia. Brak określenia w umowie sposobu ustalania kursów walutowych na potrzeby przeliczenia salda zadłużenia na walutę obcą oraz przeliczenia na złote kwoty wymaganej do spłat kredytu w rażący sposób narusza interes konsumentów. Każdorazowo Bank ma możliwość ustalenia kursu sprzedaży na poziomie znacznie przewyższającym rynkowy kurs wymiany, co naraża konsumentów na nieprzewidywalne koszty. Konsumenci nie mają możliwości weryfikacji w oparciu o jakiekolwiek obiektywne kryteria zasadności ponoszenia kosztów wynikających z ustalanych przez bank kursów walutowych.
